Μέσα στην περσινή αβεβαιότητα της κινηματογραφικής βιομηχανίας σε κρίση εν μέσω πανδημίας, ήταν μια streaming πλατφόρμα που έκανε μια μεγάλη –και αμφιλεγόμενη– κίνηση στο περσινό Φεστιβάλ Σάντανς. Το Σάντανς παραδοσιακά τροφοδοτεί το Χόλιγουντ με νέα πρόσωπα, με οσκαρικές ελπίδες και με κατά κανόνα δραματικά τακτοποιημένες ιστορίες.
Εκεί ήταν που πέρσι η Apple αποφάσισε να κάνει την μεγάλη της κίνηση, δίνοντας 25 εκατομμύρια για τα παγκόσμια δικαιώματα (που τελικά δεν ήταν παγκόσμια, αλλά αυτό είναι μια άλλη, πιο τεχνική συζήτηση) της ταινίας “CODA” της Siân Heder. Μια ταινία που είχε σαρώσει τα βραβεία της διοργάνωσης: Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Κοινού.
Το ριμέικ της “Οικογένειας Μπελιέ” ακολουθεί μια μαθήτρια, παιδί κωφών γονέων, της οποίας η αγάπη για τη μουσική και το ταλέντο στο τραγούδι την βάζει σε δύσκολη θέση απέναντι στην οικογένειά της, που τόσο λατρεύει κι αγαπά.
Κινηματογραφικά, η ταινία είναι εμφανέστατο παιδί του Σάντανς: Μια εντελώς γνώριμη αφήγηση γεμάτη γλυκερές στιγμές «ρεαλισμού» και προδιαγεγραμμένες δραματικές κορυφώσεις να συνθέτουν ένα εντελώς ασφαλές δράμα δίχως κάποια ουσιαστική νέα ματιά. Είναι σαν όλες οι ταινίες του Σάντανς σε μία, όπως έγραψε το Rolling Stone.
Δεν λείπουν όμως οι στιγμές συγκίνησης, που σε συνδυασμό με το γνώριμο και ζεστό δραματουργικό χαρακτήρα, έκαναν το φιλμ τόσο μεγάλη επιτυχία στους κύκλους της βιομηχανίας, σε μια εποχή τόσο μεγάλης αβεβαιότητας. Υπάρχει μια σκηνή όπου ο Frank, πατέρας της Ruby, αγγίζει τον λαιμό της ώστε να νιώσει τους παλμούς του τραγουδιού που δε μπορεί να ακούσει. Πολύ μικρά περιθώρια αμφιβολίας ως προς το ότι αυτή η σκηνή και μόνο βοήθησε τον Troy Kotsur (και ακόμα και την ταινία) να φτάσει στο Όσκαρ περισσότερο από ό,τι μπόρεσαν ολόκληρες καμπάνιες εκατομμυρίων για όλες τις άλλες υποψηφιότητες.
Το σημαντικότερο μάλιστα επίτευγμα της ταινίας είναι εξω-αφηγηματικό και έχει να κάνει με τη στελέχωση του κεντρικού καστ από ανθρώπους που πράγματι έχουν αναπηρία, αντί για τη σύνηθη χολιγουντιανή τακτική. Η μητέρα της πρωταγωνίστριας ερμηνεύεται από την βραβευμένη με Όσκαρ (για τα “Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού”) Marlee Matlin, η οποία απείλησε πως θα αποχωρούσε από το πρότζεκτ αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν ερμηνεύονταν από κωφούς ηθοποιούς- καθώς η Matlin είναι το μεγαλύτερο όνομα που σχετιζόταν με την παραγωγή, οι χρηματοδότες (που ήταν φυσικά αντίθετοι στην ιδέα) τελικά ενέδωσαν.